Studnie PP
Studnie kanalizacyjne z tworzyw sztucznych znajdują zastosowanie w zarówno w systemach wodno-kanalizacyjnych, jak i w sieciach kanalizacji sanitarnej, deszczowej, przemysłowej, a także przy konstrukcjach drenarskich. Świetnie sprawdzają się też jako część przydomowego systemu kanalizacji grawitacyjnej, w którym mogą odbierać ścieki. Materiałami najczęściej wykorzystywanymi do ich produkcji są polichlorek winylu (PVC) oraz polipropylen (PP). Przewaga polipropylenu nad polichlorkiem winylu polega przede wszystkim na wyższej odporności na wysokie temperatury. Do zalet PP należy także bardzo duża trwałość, którą szacuje się nawet na 100 lat. Studnie z PP są ponadto lekkie i nie wymagają przygotowywania fundamentów, co znacznie przyspiesza prace montażowe oraz obniża ich koszt. Z tego względu studnie z tworzyw sztucznych wypierają stopniowo tradycyjne studnie betonowe.
Zastosowanie PP w kanalizacji
Polipropylen doskonale sprawdza się jako materiał do budowy sieci kanalizacyjnych tam, gdzie wymagana jest zwiększona odporność na nacisk (np. w budownictwie drogowym) lub mogą występować agresywne ścieki. Jest także odporny na korozję oraz ma niską ścieralność. Wszystkie te cechy łącznie sprawiają, że elementy studni z PP bardzo długo zachowują trwałość. Co ważne, to bardzo szczelny materiał, który zarówno nie przepuszcza ścieków do gruntu, jak zabezpiecza studnię przez wnikaniem wody z zewnątrz. Tym, co zdecydowanie wyróżnia studnie z PP, jest także wygodny montaż. Poszczególne elementy łączy się ze sobą najczęściej na uszczelkę. Oznacza to, że należy je w siebie wcisnąć, aby połączenie zyskało pełną szczelność.
Rodzaje studni z PP
Ze względu na przeznaczenie studnie z PP podzielić można na studnie inspekcyjne i osadnikowe. Studnie inspekcyjne pozwalają kontrolować sprawność ciągów kanalizacyjnych. Mogą być one wyposażone we właz oraz specjalne stopnie wmontowane w kręgi (studnie inspekcyjne włazowe), dzięki którym możliwe jest wejście wnętrza i kontrola całego systemu. Studnie inspekcyjne niewłazowe umożliwiają natomiast dostęp do systemu kanalizacyjnego za pomocą specjalnego sprzętu do kontroli lub czyszczenia systemów kanalizacyjnych. Osobną grupę stanowią studnie z osadnikiem, które wykorzystuje się głównie do systemów drenarskich lub kanalizacji deszczowej.
Elementy studni z PP
Nie wszystkie studnie z tworzyw sztucznych są zbudowane z tych samych elementów konstrukcyjnych. Producenci części do budowy studni z PP oferują różne rozwiązania, w których niektóre elementy mogą być pominięte, a użycie innych jest alternatywne. Standardowa konstrukcja studni składa się z następujących elementów:
- Rura trzonowa – zwana także rurą wznoszącą, to główny element studni z PP składający się z rury karbowanej. Dzięki użebrowaniu rury PP są elastyczne i mają bardzo wysoką wytrzymałość mechaniczną, dlatego bez problemu znoszą duże obciążenia związane np. z ruchem pojazdów. Rury trzonowe dostępne są w różnych średnicach – zwykle od 315 mm do 630 mm, ale niektórzy producenci oferują też większe średnice oraz rury wyposażone w stopnie.
- Kineta przelotowa lub kineta zbiorcza – to podstawa studni, do której podłącza się umiejscowione w gruncie rury kanalizacyjne. Ułatwiają one przepływ wody i ścieków przez studnię. Kinety przepływowe posiadają tylko wlot i wylot. Kinety zbiorcze mają jeden wlot i dwa lub więcej wylotów (najczęściej trzy), które mogą być ustawione pod różnymi kątami.
- Uszczelki – zwykle wykonane są z gumowych pierścieni z tworzy sztucznych. Potrzebne są do uszczelniania przejść między rurą trzonową a teleskopem (tzw. manszeta) lub teleskopem a pokrywą studni. Kolejna uszczelka niezbędna jest przy łączeniu rury trzonowej z kinetą. Uszczelki mogą być zintegrowane z poszczególnymi elementami lub należy zakupić je osobno.
- Pierścień odciążający – to element, który może być wykonany z trwałego tworzywa sztucznego lub betonu. Jest zwieńczeniem studni, a jego rola polega na przyjmowaniu nacisku pionowego i oddawaniu go gruntom znajdującym się dookoła studni. Pierścienie odciążające stosuje się więc głównie w przypadku studni na jezdniach.
- Teleskop do studni – to elastyczne zwieńczenie studni, do którego przytwierdzany jest właz. Jego zadaniem jest kompensacja osiadania studni. W niektórych przepadkach między teleskopem a rurą trzonową wykorzystuje się specjalne adaptery pozwalające na zmniejszenie średnicy wylotu studni.
- Właz do studni – jest to zwykle element fabrycznie przytwierdzony do teleskopu. Włazy do studni mogą być przykryte pełną pokrywą lub żeliwnym wpustem ulicznym.
- Stożek betonowy – to zwieńczenie studni, które można stosować zamiast teleskopu. Stożek z betonowy mocuje się wówczas bezpośrednio do rury trzonowej. O tym, jakie zwieńczenie studni zastosować, decydują najczęściej umiejscowienie studni oraz spodziewane obciążenie powierzchni.
- Pokrywa na studnię – pokrywy studzienne mogą być wykonane z kilku różnych surowców. Na rynku dostępne są lżejsze pokrywy z PP, pokrywy betonowe, żelbetowe lub żeliwne.
- Dno studni – to element, który może być wyposażony w uszczelkę lub nie (w zależności od producenta). Dna studni montuje się do rury trzonowej w studniach osadnikowych, w których nie jest konieczny montaż kinety.
PŁYTY OSB, czyli uniwersalny materiał budowlany
