Stropy
Strop to poziomy element konstrukcyjny, oddzielający poszczególne kondygnacje budynku. Jego zadaniem jest przeniesienie ciężaru własnego oraz obciążeń statycznych i dynamicznych na pionowe elementy konstrukcyjne, takie jak ściany nośne i słupy. Są różne technologie wykonywania stropów.
Popularne rodzaje stropów
- Strop gęstożebrowy – przykładem tego typu stropu może być strop TERIVA. Składa się on z belek stropowych, pustaków stropowych, zbrojenia i betonu. Pierwszym etapem wykonania takiego stropu jest ułożenie belek stropowych na ścianach nośnych wznoszonego obiektu. Belka stropowa betonowa, to element prefabrykowany, z zatopionym już na etapie produkcji zbrojeniem. Rozstaw belek jest podyktowany szerokością pustaków stropowych. Dlatego po rozłożeniu belek stropowych należy ułożyć na ich końcach po jednym pustaku, żeby ustalić ostateczne położenie belek. Pustak stropowy to prefabrykowany element keramzytowy, posiadający przygotowane wcięcia pod belki oraz puste przestrzenie wewnątrz elementu, które obniżają ciężar własny stropu.
Kiedy belki i skrajne pustaki leżą już na swoim miejscu, można przystąpić do wykonania podparcia belek stropowych. Podpory zapobiegają zerwaniu się stropu w trakcie wylewania mieszanki betonowej i podczas dojrzewania betonu. Podpory mogą być systemowe lub z drewnianych stempli. Podparte belki można następnie obciążyć poprzez ułożenie pozostałych pustaków. Należy pamiętać, żeby nie układać pustaków w miejscach przebić w stropie, tj. otworach na kominy, piony, kanały i schody.
Kolejnym etapem jest wykonanie szalunków, które zabezpieczą otwory i krawędzie stropu przed wylewaniem się mieszanki betonowej. Po wykonaniu szalunków, należy przystąpić do przygotowania zbrojenia wieńców (obrzeży stropu), żeber rozdzielczych czy otworów stropowych. Następnie można przystąpić do wylewania i wyrównywania mieszanki betonowej.
Stropem, którego elementem nośnym jest belka prefabrykowana, pełniąca taką samą funkcję, jak belka stropowa TERIVA, jest na przykład strop DZ-3. Są również stropy gęstożebrowe, gdzie zbrojenie belek nośnych jest układane na budowie, a dopiero później zalewane mieszanką betonową. Przykładem takiego stropu jest strop Ackermana. Kształt pustaków i sposób montażu sprawiają, że strop ten wymaga także innego sposobu podparcia.
- Monolityczny strop żelbetowy – składa się ze zbrojenia i mieszanki betonowej. Strop monolityczny wymaga pełnego deskowania, które można wykonać z desek drewnianych lub gotowego deskowania systemowego. Podobnie jak w przypadku stropów gęstożebrowych, tu również należy zabezpieczyć wszystkie przebicia i otwory, które projektant zawarł w planach. Po wykonaniu deskowania można przystąpić do układania zbrojenia. Rozstaw, odgięcie i średnice prętów zawarte są w projekcie konstrukcyjnym. W projekcie określona jest również odległość między prętami zbrojeniowymi a deskowaniem – tak zwana otulina. Ważne, żeby wykonać zbrojenie zgodnie z projektem. Zarówno zbyt mała, jak też zbyt duża ilość zbrojenia wpływają niekorzystnie na monolityczną płytę stropową. Płyty żelbetowe monolityczne nie posiadają pustek powietrznych, jak to ma miejsce w stropach gęstożebrowych. Dlatego też płyty monolityczne, nawet przy niewielkich grubościach, charakteryzują się dużym ciężarem własnym. Strop tego typu nie jest ograniczony modułowymi wymiarami elementów prefabrykowanych, dlatego będzie on najlepszym rozwiązaniem w sytuacji, gdy kształt kondygnacji jest nieregularny.
- Strop prefabrykowany – tego typu strop wykonuje się z wcześniej wyprodukowanych płyt kanałowych. Kanały są to okrągłe, rozmieszczone jeden obok drugiego, otwory biegnące wzdłuż płyty. Ich zadaniem jest zmniejszenie ciężaru własnego stropu. Płyty kanałowe mają stałą wysokość, a dłuższe elementy wykonane są z wyższej klasy betonu. Rozpiętość prefabrykowanych płyt kanałowych może sięgać nawet 7,2m.
Wieńce
Wieńce są integralnym elementem każdego rodzaju stropu. Ich zadaniem jest połączenie płyty stropowej ze ścianami nośnymi budynku. Wieńce składają się ze zbrojenia podłużnego oraz ze strzemion. Strzemiona przypominają kształtem prostokątne ramki, w które wsunięte są podłużne pręty zbrojeniowe. Ilość, średnica i rozstaw strzemion, jak również ilość, średnica i rozmieszczenie prętów podłużnych, są zawarte w projekcie konstrukcyjnym. Przed ułożeniem zbrojenia należy wykonać odpowiedni szalunek. Można do tego wykorzystać zwykłe deski, deskowania systemowe lub kształtki wieńcowe. Kształtka wieńcowa jest elementem deskowania traconego. Tego typu deskowanie ma szereg zalet:
- stanowi warstwę izolacyjną wieńca
- zmniejsza ilość roboczogodzin, potrzebną na demontaż, czyszczenie i transport tradycyjnych szalunków
- poprawia estetykę wykonania wieńca
- zwiększa dokładność wykonania szalunków
Warto wiedzieć
Przy wykonywaniu stropów należy pamiętać o pielęgnacji betonu. Polega ona na regularnym polewaniu płyty betonowej wodą. W ten sposób można zapobiec pojawianiu się pęknięć na powierzchni stropu, w okresie dojrzewania betonu. Beton uzyskuje pełną wytrzymałość po 28 dniach.
Platforma do obsługi firm
Ochrona środowiska w praktyce
